|
Geachte religieuze leiders,
Geachte vertegenwoordigers
van verenigingen en stichtingen,
Beste landgenoten,
Namens
de stichting Vietnamese Boeddhistische Samenwerking in Nederland wil ik een
paar woorden tot u richten.
In de
lente van 1975 verergerde de oorlog op alle fronten. Dood en verderf
verspreidden zich en talloze onschuldige slachtoffers vielen. Op 30 april
1975 stopten de geweerschoten in ons vaderland, maar de oorlog tussen de
verschillende ideologieën was niet werkelijk voorbij. Oud-militairen en
burgers in Zuid-Vietnam kregen te maken met wraakacties door de
overwinnaars.
Sindsdien herdenken wij zwarte april als het moment dat het Zuiden van
Vietnam volledig in handen viel van de communisten. Daarmee kwam een eind
aan een democratische samenleving en voltrok het leed over heel Vietnam.
In al
die jaren onder het onmenselijke bewind van de Vietnamese communisten hebben
talloze mensen het leven gelaten in de gevangenkampen. Vele anderen zetten
hun leven op het spel en gingen op zoek naar vrijheid. Wie weet hoeveel
mensen daarbij de vrije wereld nooit hebben bereikt?
Wij
hebben als Vietnamese Boeddhistische vluchtelingen geen politieke ambities,
maar wij hebben wel het recht om ons standpunt kenbaar te maken. Wij zijn
tegen het beleid van de Vietnamese communisten dat ons vaderland heeft
verscheurd.
In de
Boeddhistische Sutra staat: “De Boeddhistische leer staat niet los van het
wereldse.” De keizer Tran Nhan Tong die een Boeddhistische monnik was
geworden, deed afstand van zijn monnikengewaad en trok ten strijde toen het
land door vijandige troepen werd bezet. Toen hij het land bevrijd had,
keerde hij terug naar de berg Yen Tu, waar hij zijn leven als monnik
hervatte. Wij moeten een voorbeeld nemen aan deze monnik.
Vandaag, 43 jaar nadat ons land in handen viel van de communisten, komen wij
hier als Vietnamese vluchtelingen in Nederland samen om de dertigste april
te herdenken als een nationale rouwdag voor het Vietnamese volk. Laten we
samen bidden voor onze helden die zijn gestorven omwille van onze vrijheid,
evenals onze landgenoten die zijn omgekomen in de oorlog of tijdens de
vlucht naar vrijheid. Moge alle zielen in een vredige wereld terechtkomen.
Laten
we bidden dat dat ons volk spoedig wordt bevrijd van het communistische
bewind, zodat ons volk kan leven in vrijheid en een maatschappij kan
opbouwen waarin mensenrechten worden gerespecteerd, net als zoveel andere
volkeren op de wereld.
***
De betekenis van
Boeddhabeelden van Vạn Hạnh pagode
In alle culturen worden beelden gemaakt ter verering van of als
nagedachtenis aan mensen met een bijzondere verdienste. In Oost-Azië speelt
dankbaarheid een belangrijke rol, in het bijzonder dankbaarheid jegens
voorouders en leermeesters. Boeddhisten zien de Boeddha als hun
levensleraar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in alle pagodes en in de
meeste huizen wel een altaar te vinden is met één of meer Boeddhabeelden.
Naast de door cultuur ingegeven dankbaarheid is er nog een diepere,
Boeddhistische, reden om Boeddhabeelden te vereren. Elke Boeddha staat
symbool voor een aantal goede eigenschappen die elke Boeddhist nastreeft.
Door studie, beoefening en meditatie probeert elke Boeddhist zijn eigen
Boeddha-natuur te ontwikkelen om zelf een Boeddha te worden. Een
Boeddhabeeld wordt altijd zo gemaakt dat deze eigenschappen goed tot uiting
komen. Wanneer een Boeddhist naar het beeld kijkt, wordt hij herinnerd aan
zijn doel.
Het middelste beeld op dit altaar is de Sakyamuni Boeddha, die 25 eeuwen
geleden als prins Siddharta in India werd geboren, afstand nam van alle
macht en rijkdom en uiteindelijk de weg naar de verlichting ontdekte.
Sakyamuni Boeddha, in het Vietnamees Thich Ca Mau Ni Phat, is de grondlegger
van de Boeddhistische leer voor onze wereld en staat symbool voor Inzicht.
Links staat het beeld van Ksitigarbha, in het Vietnamees Dia Tang Vuong Bo
Tat. Dia Tang is een Bodhisattva. Een Bodhisattva is iemand die zijn eigen
Boeddhaschap uitstelt met het doel om zich ten dienste te stellen van alle
levende wezens. Door zich bewust te onderwerpen aan wedergeboorte mengen
Bodhisattva’s zich in alle mogelijke milieus om alle levende wezens waar dan
ook te kunnen helpen. Dia Tang heeft de wens uitgesproken dat hij de laatste
zal zijn die de hel verlaat. Dia Tang staat symbool voor Moed.
Rechts staat het beeld van Guan Yin, in het Vietnamees Quan The Am Bo Tat.
Quan The Am Bo Tat is ook een Bodhisattva en staat symbool voor Mededogen.
In het Boeddhisme is mededogen een onbegrensde liefde. Mededogen is
onvoorwaardelijk, net als de liefde van een moeder voor haar kind. Mededogen
reikt echter nog verder, omdat het zich niet beperkt tot de eigen kinderen.
Een Boeddhist streeft naar een gevoel van mededogen jegens alle levende
wezens. Boeddhisten in nood bidden vaak tot Quan The Am Bo Tat. Door haar
liefdevolle uitstraling brengt ze verzachting in alle leed.
De drie Boeddhabeelden op dit altaar staan symbool voor Inzicht, Moed en
Mededogen. Moed is nodig om tot daden te komen. Inzicht zorgt ervoor dat men
de juiste dingen doet. Door mededogen te ontwikkelen, is een Boeddhist ervan
verzekerd dat hij handelt in het belang van alle levende wezens. Elke daad
waarbij één van deze drie aspecten ontbreekt, kan schadelijk zijn.
Boeddhisten brengen wierook en fruit als offer naar het altaar. Dat doen ze
uit dankbaarheid, maar ook om hun vrijgevigheid te beoefenen. Vrijgevigheid
is een belangrijke Boeddhistische deugd, omdat daarmee hebzucht en
gehechtheid worden verdrongen.
Mensen maken buigingen en knielingen voor het altaar. Dat doen ze uit
respect voor de Boeddha’s en Bodhisattva’s, maar ook om hun eigen ego en
trots te verdringen. Een Boeddhist leert om in het belang van alle levende
wezens te handelen en daarbij is geen plaats voor egocentrisch denken.
In deze zaal met deze Boeddhabeelden komen mensen zichzelf verbeteren.
Daardoor zal de wereld elke dag iets mooier worden. Een vredige geest leidt
tot immers een vredige wereld.
********
Een Pagode in
een nieuw land
In het begin van de jaren
tachtig werden ongeveer 10.000 Vietnamese bootvluchtelingen door Nederland
opgevangen. Onder hen bevonden zich veel boeddhisten (ca. 60%).
Voor hen bestond er echter
geen faciliteit voor religieuze en geestelijke opvang, in tegenstelling tot de
Vietnamese christenen. Al gauw ontstond er onder de Vietnamese boeddhisten de
behoefte om naar een pagode te gaan.
Gelukkig kregen de
Vietnamese boeddhisten steun en advies van de eerwaarde monniken van de
pagoden Khánh Anh in Frankrijk en Viên Giác in Duitsland.
Op 3 april 1985 is de
Stichting Vietnamese Boeddhistische Samenwerking in Nederland officieel
opgericht.
In 1986 werd de eerste
tempel voor Vietnamese boeddhisten in Nederland opgericht, de tempel Niệm
Phật, in een woonhuis in Hoorn, Noord Holland.
In 1993 kocht de Stichting
Vietnamese Boeddhistische Samenwerking in Nederland een boerderij in
Nederhorst-den-Berg en vormde die om tot een pagode, de Vạn Hạnh Pagode.
De pagode is niet alleen de
plaats van samenkomst voor religieuze plechtigheden, het is tevens de plaats
waar wij altijd naar toe kunnen omdat het ons THUIS is.
Gezien het groeiende aantal
bezoekers over de jaren, vertoonde de Pagode in Nederhorst-den-Berg gebreken
in ruimte en parkeerplaatsen. Wij waren genoodzaakt een nieuwe plek te vinden
om een nieuwe pagode te bouwen.
Gelukkig hebben we een plek
in de gemeente Almere gevonden waar, na goedkeuring van de gemeente, de bouw
van een nieuwe pagode is gerealiseerd.
Op 12 december 2012, om
12.12 uur in de middag, is de eerste steen voor de bouw van de nieuwe Van Hanh
Pagode in Almere symbolisch gelegd.
Na een twee jaar durende
bouw, en dankzij donaties van de Vietnamese boeddhisten en Nederlandse
vrienden, is de nieuwe Van Hanh Pagode in 2015 voltooid.
De Vạn Hạnh Pagode blijft in
de toekomst verschillende activiteiten organiseren. Het zal blijven bijdragen
aan een vreedzame Nederlandse maatschappij waarin de Vietnamese boeddhisten
hun steentje zullen bijdragen.
|
.JPG){kind=small}